اینجا که منم چاهی است( زری مینویی )

اینجا که منم چاهی است ، سمت ِ دمِ دریایی
آنجا که توئی اوجی است دلگیر تر از زندان

عمرت چه ثمر بخشید ، جز پویش بی تدبیر
دستت به چه کار آمد ، در کارگهِ دوران

بس گفتم و دیگر بار ، چون پیش کنم تکرار
هر لحظه مرا کاری است ، با دایره ی یاران

تیرت نَبوَد کاری ، بر قلب ِ عزیز ِ عشق
میرا نشود هرگز ، آن هستی ِ جاویدان

زری مینویی.

آری !انصاف چیز خویی است( زری مینویی )

آری !
انصاف چیز خویی است
اما نه از دیدِ دست و دل ِکذابی که تویی !
و تو
چندان به این کِرده شهره ای ،
که همگان می دانند
روی ِ سخنم ،
با کدام ترازو ست .

زری مینویی

هربار که نگاهم میکنی ( زری مینویی )

هربار که نگاهم میکنی
صد نگاه از تیرگی

فاصله می گیرم
هر بارت را بیشمار کن ،
روشنی !

 زری مینویی

فکر من مباش مسافر ،( زری مینویی )

فکر من مباش مسافر ،
به سپیده ها بیاندیش

چشم ِ فرداها به راهه ،
راه ِ سختی مانده در پیش

باغ پیوند من و تو
پُره از عطر اقاقی

فصل آشنایی ما
سبز خواهد ماند باقی

  زری مینویی

گل گوشه ای نشسته - ( زری مینویی )

گل
گوشه ای نشسته -
کتاب می خواند
گیاه ِ هرزه _
هراسان ِ شورش ِ گلها

 زری مینویی

طوری نگاهم می کنی انگار ،( زری مینویی )

طوری نگاهم می کنی 
انگار ، 
بازهم باید 
همباز ِ پرواز ِ 
پریشان ِ تو باشم 
نه ،
دیگر نه !
بگذار 
با یقین ِ کوچک ِ سبزم 
زندگی کنم .

 زری مینویی

دریا که دلش بگیرد ( زری مینویی )

دریا که دلش بگیرد 
وای به حال ِ 
ماهی ِ 
رود ِ گل آلود !
اینک 
من آن ماهی و 
تو آن دریا ...

زری مینویی

تمام گریه هایم را ( زری مینویی )

تمام گریه هایم را 
گل می کنم 
می کارم 
در گلدانی 
که گور ِ مادر شد .

 زری مینویی

انار دلم را دانه ،دانه ،می کنم ( زری مینویی )

انار دلم را 
دانه ،
دانه ،
می کنم 
دانه هایش را ، نامه
کلاغ ،
می خواند و
مست می شود 
باغ ،
نخوانده ،
می گریَدَش هنوز !

 زری مینویی

بسکه ،خواب ِ باران دید ( زری مینویی )

بسکه ،
خواب ِ باران دید 
طعم ِ خودش 
یادش رفت 
کویر را می گویم !

زری مینویی

دوباره می گویم من بدون عشق می میرم ( زری مینویی )

دوباره می گویم 
من 
بدون عشق می میرم 
و تا کنون 
چندین گور مُردم و
صدها کودگ گهواره شدم 
از من ترسیدنِ مرگ، بیهوده نبست
شقایق جان !

زری مینویی

زمان بیهوده می گردد ( زری مینویی )

زمان بیهوده می گردد 
به گِردِ باد ِ گمراهی
جهان گم شد در انبوه ِ خداوندان ِخودخواهی 
تو ای محبوب ِ زیبایی !
خدایی کن 
خدایی کن 
خدایی !

 زری مینویی

می گویَدَم :چه سرزنده ای هنوز !( زری مینویی )

می گویَدَم :
چه سرزنده ای هنوز !
می گو یمش

دل ، نخ نما شده بود 
رویا اگر نبو د .

زری مینویی

از پرنده هایِ ِ پراکنده دو تا هم من و تو( زری مینویی )

از پرنده هایِ ِ پراکنده

دو تا هم من و تو

*

جانان من !

بگذار شروعِ شیدایِ ما

از پلک ِ پنجره های پریشان عبور کند

و سبز-آبی ِ آوازمان را

به پهنه های نور و ترانه بکوچاند

*

در این هوای سوخته

یک قطره نگاه ِ دریایی

غنیمتی ست ...

زری مینویی

صحرا را تاب ِ داغ ِ شقایق نیست ( زری مینویی )

صحرا را 
تاب ِ داغ ِ شقایق نیست 
دریا را 
تاِب ِ گریه ی ماهی ها
من بی قزاری ِ آن دو را 
و تورا 
تاب چگونه بیاورم آیا ؟!

زری مینویی