از پرنده هایِ ِ پراکنده
دو تا هم من و تو
*
جانان من !
بگذار شروعِ شیدایِ ما
از پلک ِ پنجره های پریشان عبور کند
و سبز-آبی ِ آوازمان را
به پهنه های نور و ترانه بکوچاند
در این هوای سوخته
یک قطره نگاه ِ دریایی
غنیمتی ست ...
زری مینویی