تودر کجای زمان ایستاده ای ( زری مینویی )

تودر کجای زمان ایستاده ای ،
که هیچ خاطره ای قلب ِ خط خطی ات را

آئینه وار نکرده است
و دستهایت عقد ِ عقده ی کدام قبیله است

که سزای عشق را،
تیر بار و چوبه ی دار دادی

زمان اگر ببخشَدَت
زمین نخواهَدَت بخشید

نه
نخواهَدَت بخشید !

زری مینویی

آبادی ِجان یکسر ، از قهر تو شد ویران ( زری مینویی )

آبادی ِجان یکسر ، از قهر تو شد ویران
کو مهر ِ دل انگیزی ، از نو شوم آبادان

هر بار ، بر آن بودم ، از دام ِ تو بگریزم
دام ِ دگری بستی ، در پای ِ گریز ِ جان

گلخنده چه کار آید ، بر روی ِ لبان ِ من
از آینه ی چشمم ، پیداست غمِ پنهان

زین بیش ندارم من ، آهنگ، سخن گفتن
دنباله ی حرفم را ، بشنو ز نی ِ باران

زری مینویی

کودکان ِ تب و شب و ( زری مینویی )

کودکان ِ تب و شب و
تبسم های ِ حزن انگیز

کودکان گهواره های ِ بی لا لا ی
و مادران لا ی لای ِ بی کودک

نازکدلان ِ بغض و بهت و
بردباریِ بی پایان

کودکان ستاره های بی نگاه
و چشمه های بی چشم

که به شوق عینکِ آفتابی عاریه ای
لبخند می زنند

بی که بدانند ،
سایه ی سیاهِ هزار ساله ای

خورشیدشان را
به یغما برده است
بی که بدانند !!

زری مینویی...

خانه که نه ،خاندانم رفته ( زری مینویی )

خانه که نه ،
خاندانم رفته به باد !

چه کنم گر ندَوَم ، در پیِ شان کوی به کوی ؟
چه کنم ؟!

چه کنم گر ندهم ، داغ دلم را آوار ؟
چه کنم ؟!

 زری مینویی

در رویای ِ کدامین دیدار، ( زری مینویی )

؟؟!!!
در رویای ِ کدامین دیدار،
و در پرواز کدام صحنه مهر بار بودی
انگاه
که آسمان و زمین ،
به رقص ِ مرگ باری
بر تو آوار شدند
این شیبیخون سزای عربده های شادی کش بود
نه شاخه بهاری که تویی !
این شبیخون ....
این ...........

زری مینویی

اینجا که منم چاهی است( زری مینویی )

اینجا که منم چاهی است ، سمت ِ دمِ دریایی
آنجا که توئی اوجی است دلگیر تر از زندان

عمرت چه ثمر بخشید ، جز پویش بی تدبیر
دستت به چه کار آمد ، در کارگهِ دوران

بس گفتم و دیگر بار ، چون پیش کنم تکرار
هر لحظه مرا کاری است ، با دایره ی یاران

تیرت نَبوَد کاری ، بر قلب ِ عزیز ِ عشق
میرا نشود هرگز ، آن هستی ِ جاویدان

زری مینویی.

آری !انصاف چیز خویی است( زری مینویی )

آری !
انصاف چیز خویی است
اما نه از دیدِ دست و دل ِکذابی که تویی !
و تو
چندان به این کِرده شهره ای ،
که همگان می دانند
روی ِ سخنم ،
با کدام ترازو ست .

زری مینویی

هربار که نگاهم میکنی ( زری مینویی )

هربار که نگاهم میکنی
صد نگاه از تیرگی

فاصله می گیرم
هر بارت را بیشمار کن ،
روشنی !

 زری مینویی

فکر من مباش مسافر ،( زری مینویی )

فکر من مباش مسافر ،
به سپیده ها بیاندیش

چشم ِ فرداها به راهه ،
راه ِ سختی مانده در پیش

باغ پیوند من و تو
پُره از عطر اقاقی

فصل آشنایی ما
سبز خواهد ماند باقی

  زری مینویی

گل گوشه ای نشسته - ( زری مینویی )

گل
گوشه ای نشسته -
کتاب می خواند
گیاه ِ هرزه _
هراسان ِ شورش ِ گلها

 زری مینویی

طوری نگاهم می کنی انگار ،( زری مینویی )

طوری نگاهم می کنی 
انگار ، 
بازهم باید 
همباز ِ پرواز ِ 
پریشان ِ تو باشم 
نه ،
دیگر نه !
بگذار 
با یقین ِ کوچک ِ سبزم 
زندگی کنم .

 زری مینویی

دریا که دلش بگیرد ( زری مینویی )

دریا که دلش بگیرد 
وای به حال ِ 
ماهی ِ 
رود ِ گل آلود !
اینک 
من آن ماهی و 
تو آن دریا ...

زری مینویی

تمام گریه هایم را ( زری مینویی )

تمام گریه هایم را 
گل می کنم 
می کارم 
در گلدانی 
که گور ِ مادر شد .

 زری مینویی

انار دلم را دانه ،دانه ،می کنم ( زری مینویی )

انار دلم را 
دانه ،
دانه ،
می کنم 
دانه هایش را ، نامه
کلاغ ،
می خواند و
مست می شود 
باغ ،
نخوانده ،
می گریَدَش هنوز !

 زری مینویی

بسکه ،خواب ِ باران دید ( زری مینویی )

بسکه ،
خواب ِ باران دید 
طعم ِ خودش 
یادش رفت 
کویر را می گویم !

زری مینویی