آبادی ِجان یکسر ، از قهر تو شد ویران ( زری مینویی )

آبادی ِجان یکسر ، از قهر تو شد ویران
کو مهر ِ دل انگیزی ، از نو شوم آبادان

هر بار ، بر آن بودم ، از دام ِ تو بگریزم
دام ِ دگری بستی ، در پای ِ گریز ِ جان

گلخنده چه کار آید ، بر روی ِ لبان ِ من
از آینه ی چشمم ، پیداست غمِ پنهان

زین بیش ندارم من ، آهنگ، سخن گفتن
دنباله ی حرفم را ، بشنو ز نی ِ باران

زری مینویی