گر که مایوسم کند ، ابرِ نگاه ِ روزهاچشم دوزم بر نگاه ِ روشن ِ شبهایِ عشق
شادمانی کی بیارزد ، بی حضور ِ نابِ اوهست سرمای درونم سرخ از گرمای ِ عشق
راز او را کس ندانست و نمیداند هنوزهمچنان در پرده خواهد ماند تا فردای عشق
زری مینویی ..