در من دوغنیمت می موجد( زری مینویی )

در من 
دوغنیمت می موجد
که اگز غیبت داشت 
نه می دانستم 
هیجان _ سرخ آبی چیست 
نه میتوانستم 
رنجم را گنجینه کنم 
یکی شعراست و 
آن دیگر رویا 
شعر که میتواند ترجمان ِ نگاه یک قناری
به تکه ای از آبی _ آسمانی باشد
و رویایی که میتواند 
لبخند بنفشه ای باشد
به شنزاری 
که روزگاری
همآغوش آقیانوشی بود 
و این دو غنیمت 
و این دو قناعت
و این دو
چه همخوانی_ شگفت انگیزی دارند
با سایه ی سبزی 
که هنوز نمی دانم 
نبیره ی عشق است 
یا ته نشین_ خاطره ی دور _ دوستی
هنوز نمی دانم !

 زری مینویی